Hakkımda

Fotoğrafım
izmir, konak, Türkiye
this is the another way to touch the earth. just imagine and try to do something to anything. touch the people, touch the lives, touch the souls

26 Şubat 2011 Cumartesi

U2 concert @ istanbul 2010



Harika bir konserdi. :)
Konser albümünü dinledikçe yaşıyorum tekrar tekrar.
Büyük bir U2 fanı değildim. Hatta küçük bir fanı da değildim.

Benim meşhur şansım, internette yaptığım saçma ama kazandıran işlerden biriyle yine gülmüştü bana ve U2 konser bileti kazandırmıştı. Eee.. koşarak gittim tabi bende konsere.. Koşarak değilde trenle gittim 10 liraya aldığım doğu ekspresi ya da van gölü ekspresi biletiyle. Kaç saat sürmüştü yol hatırlamıyorum. Bir sürü koşan çocuk vardı vagonda, onlar aklımda yolculukla ilgili. Birde yanıma 1-2 saatliğine oturan farklı farklı insanlar.. Bazıları hikayelerini anlattılar hatta..

Haydarpaşaya çatısı yanmadan önceki son varışımdı. Güzel bir sabah.. 100 m yürüyüp saçamsapan bir şekilde izmir'den bir arkadaşımı (Kübra) görüp dolmuşa atlayıp onlara gidişimiz de saçma ama güzel bir tesadüftü. Güzellikler devam ediyordu. Onlara da değil, onun geçici kaldığı yer. Haa şansım burda biraz acayipleşti. Ama bu normal ben hep ızdırap çekerim bir şeyler kazanırken, elde ederken. Biletim konserden birkaç saat önce ancak elime ulaştı. Bir kere izmir'e bir kere ankara'ya gidip birinde beni izmir'de bulamadığı, ankara'da da adresi bulmayı beceremedikleri için geri dönmüştü çünkü. Tabi bu sürede ben 100lerce kez ajansı aradım, ulaşamayıp kargo şirketlerini bir bir aradım falan filan..


Sonra ulaştım konsere neyseki. Saçma bir yere yapılmış Atatürk Olimpiyat Stadı. Gittiğimde Snow Patrol sahnedeydi. Ne harika bi grupmuş onlar öyle.. Özlediğim etraflarda bulamadığım bir tarz. Onları dinlerken sırtımda çantam elimde biram geziniyorum ortalıklarda kendime daha güzel bir yer bulmak için. Neyseki konsere ulaşım zor olduğu için stad tam dolmamıştı. Derken önümden iki kız geçti sorry diyerek. Ambulans takip eder gibi açtıkları solucan deliğinden takip ettim onları daha güzel bir yer edinmek için. Başardım da :)))
Teşekkür ettim sonra onlara, ne alaka dediler anlattım olayı. Polonyalılarmış. Sonra beraber U2'nun keyfini çıkardık.



Çıkış tam bir fiyaskoydu. Çıkışta toplu taşımaya dair en ufak bir şey yoktu. Binlerce araba iki şeritli çıkış yoluna ulaşıp evlerine gitmeye uğraşıyorlardı. Etrafıma bakındım bir süre ilerledim ve çıkışa yakın arabalardan birine yaklaşıp otostop çektim. Bir çift beni aldı arabasına. Konserin kritiğini yaptık dumanı üstünde hazır. Sandiviçlerini paylaştılar benimle. Bir iki saat oturduk arabada yol açılana kadar. Sonra beni gideceğim yere de bıraktılar.. Bunlar ama öyle birkaç cümlede olmadı tabi.. Hiçbir planım yoktu dönüşle ilgili :) Gideceğim yere nasıl ulaşacağımla hatta orayı nasıl bulacağımla ilgili. O yerin adını bile ilk defa duymuş ve aklımda tutmaya çalışıyorken bile. Kontorum bitmişti internet bankacılığını Selçuk'a anlatıp bana kontor yükletmeye çalışıyordum bi taraftan. SMS ile. Bir ay önce izmir'de ağırladığım CS dünyasından birisinde kaldım.

Muhteşem bir konserdi bütün bunlarla birlikte.

U2 360° Degrees



Baştan sona her anı müziğin keyfine vardım.